Το δόγμα του σοκ στην Ελλάδα.

Η εφαρμογή της θεωρίας του γκουρού του νεοφιλελευθερισμού Milton Friedman της σχολής του Σικάγου, σήμερα και στην Ελλάδα. Πρωτοδοκιμάστηκε στην Χιλή πριν τέσσερις δεκαετίες και μετά σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Είναι ο πρόδρομος του ΔΝΤ. που μας έφερε ο τρίτος της γενιάς Παπανδρέου, με καθαρώς δική του πρωτοβουλία και χωρίς την λαϊκή εντολή για κάτι τέτοιο. Η αρχή του τέλους της χώρας μας και μάλιστα επώδυνου τέλους, αρχής γενομένης από την εργατική τάξη και μετά της μεσοαστικής που ήταν ο στυλοβάτης της οικονομίας μας.

Ο σκληρός καπιταλισμός σε όλο του το μεγαλείο. Το ξεπούλημα του πλούτου, φυσικού και οικονομικού, με ελάχιστο τίμημα για τους δανειστές, αλλά μεγάλο για τους αυριανούς γηγενείς δουλοπάροικους. Συνεργάτες στα γενόμενα, κυρίως το κυβερνόν κόμμα στην αρχή και μετά, άλλα δύο κόμματα. Το ένα εξουσίας και το άλλο ανερχόμενο. Ο πρωθυπουργός, πρώτα παρέδωσε την εξουσία στον πρώτο διεκδικητή της και αντίπαλό του, γνωστό για την σκληρότητα του κ. Βενιζέλο κι αργότερα στον τεχνοκράτη κ. Παπαδήμο, για να βγάλει τα κάστανα απ την φωτιά, όμως με τα δικά μας χέρια, δηλαδή εμείς να τσουρουφλιστούμε. Μας βομβαρδίζουν καθημερινώς με φήμες περί χρεοκοπίας, με απειλές, με φοροεισπρακτικά μέτρα, με μνημόνια με μεσοπρόθεσμα, με CDS και PSI πως τάχα κάτι κάνουν, ενώ απλώς παρατείνουν την παραμονή τους στην γλυκιά καρέκλα της εξουσίας. Έτσι ροκάνισαν δύο χρόνια. 

Τώρα μας είπαν πως δεν είχαν διαβάσει το μνημόνιο. Χα χα, γιατί να το διαβάσουν; Μήπως είχαν σκοπό να το εφαρμόσουν; Τι είχαν να χάσουν; Ψηφίζουν πληθώρα νόμων χωρίς να εφαρμόζουν κανέναν, εκτός από αυτούς που θα εισπράξουν χρήμα. Κάνουν πως κυβερνούν, ενώ ελέγχονται από τους δανειστές μας, από την λεγόμενη τρόικα. Γιατί ολ’ αυτά; γιατί δεν είναι εις θέσην να κυβερνήσουν. Πρώτος ο πρωθυπουργός και μετά η κυβέρνησή και το κόμμα του. Αυτοί τον χειροκροτούσαν όρθιοι όταν επέστρεφε από τις υποτιθέμενες επιτυχίες του στην ΕΕ Δεν έχουν ίχνος τσίπας, να πουν δεν μπορούμε και να παραιτηθούν. Εκείνοι παραμένουν και παίζουν την κυβέρνηση. Αμ ο πρώτος που θέλει, όχι μόνον να παραμείνει, αλλά και να ξαναπάρει εντολή; Δεν ντρέπεται που παρέδωσε η που του πήραν την εξουσία; Μόνον που κορόιδευε τον προκάτοχο του πως τα παράτησε γιατί δεν ήξερε κι ανέλαβε αυτός ως ειδικός, ο Σωτήρας. Σαν δεν ντρεπόμαστε. 

Εκείνο που είναι απορίας άξιον, γιατί οι τροϊκανοί ζητούν δεσμεύσεις και υπογραφές από τους αρχηγούς των τριών κομμάτων. Eφόσον υπάρχει νόμιμη κυβέρνηση, με πρωθυπουργό αναγνωρισμένο κι εξουσιοδοτημένο, με την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας της βουλής. Οι αρχηγοί τι ρόλο παίζουν; Αυτή την στιγμή θεσμικά είναι μόνον βουλευτές. Ως αρχηγοί ασκούν εξουσία μόνον στο κόμμα τους και δεν νομίζω πως έχουν δικαίωμα να υπογράφουν διεθνείς συμβάσεις, για λογαριασμό του δημοσίου. Ποιος γνωρίζει τι θα είναι μετά από τις επερχόμενες εκλογές; Ο ένας κατά δήλωσην στελεχών του κόμματός του δεν θα είναι πρόεδρος, άρα και πρωθυπουργός σε περίπτωση νίκης!!!! Ο έτερος έχει κάποιες πιθανότητες αν πετύχει πλειοψηφία, κάτι που μάλλον είναι απίθανο η με εναλλακτική λύση την συνεργασία με άλλο, η άλλα κόμματα. Ο τρίτος σίγουρα θα είναι ο μπαλαντέρ σε ότι προκύψει. 

Τι ρόλο λοιπόν παίζουν οι δεσμεύσεις τους; Μας κοροϊδεύουν η μας ετοιμάζουν κάτι που σήμερα στην παραζάλη μας δεν υποπτευόμαστε; Εκπαίδευσαν τον λαό στην μεγάλη διάρκεια που κυβέρνησαν, να μην σκέπτεται, παρά να περιμένει από το χαζοκούτι να καταπιεί αμάσητο, ότι του σερβίρουν οι άσσοι της παραπληροφόρησης. Σοκ και δέος. Δοκιμασμένη τακτική. Προδιαγεγραμμένο το αποτέλεσμα. Όταν το καταλάβουμε θα είναι αργά για δάκρυα. Ο λαός μας δε, που λέγεται πως ο τράχηλος του ζυγόν δεν υποφέρει τι κάνει; Κάθεται με τις ώρες στις ουρές της ΔΕΗ να πληρώσει αυτό που ονομάζει χαράτσι. Τίποτα άλλο. Κανείς δεν έπρεπε να πληρώσει. Αυτοί έκαναν το σπάταλο κράτος. Αυτοί πήραν τις μίζες από τους εξοπλισμούς κι από την Siemens, όλη η κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών, από αυτούς έγινε. Σε μάς δημιουργούν ενοχές και μας καλούν να πληρώσουμε τα σπασμένα. Αντισταθείτεεεε….. Με τις υγείες μας, να αναμένουμε τα χειρότερα, είναι βέβαιον πως έρχονται.