Όλα τα είχαμε και δεν μπορούσα να σκεφθώ τι μας έλειπε. Βασάνισα αρκετά το μυαλό μου και κατέληξα. Λοιπόν αυτό που έχει χαθεί τελείως απ’ την ζωή μας είναι το νταηλίκι. Μην σας φαίνεται παράξενο, για πολλά χρόνια το βλέπαμε κάθε μέρα από τους οδηγούς στους δρόμους, ακόμη και στην διεκδίκηση μιας θέσης στάθμευσης. Στις εργατικές και υπαλληλικές απαιτήσεις για καλύτερες αμοιβές, μικρότερα ωράρια, περισσότερες αργίες κλπ. Μπλόκα από τους αγρότες στις εθνικές οδούς, για μεγαλύτερες επιδοτήσεις. Μπλόκα στα λιμάνια στα κρουαζιερόπλοια, για εφαρμογή του καμποτάζ. Απεργίες για ψήλου πήδημα, συνοδευόμενες με πορείες στους κεντρικούς δρόμους των μεγάλων πόλεων και κυρίως της Αθήνας.
Κάθε συντεχνία είχε τα δικά της αιτήματα, τα ζητούσε δυναμικά και νταηλίδικα, ανεξάρτητα αν ταλαιπωρούσε τις άλλες κοινωνικές ομάδες. Πρωταγωνιστές βέβαια οι ΔΕΚΟ με μπροστάρηδες τους οδηγούς των μέσων μεταφοράς. Τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές, μέρος του στολισμού των πόλεων ήταν κατά κανόνα οι σοροί των σκουπιδιών, με τις απαιτήσεις των εργαζομένων στην καθαριότητα και τέλος οι υπάλληλοι του στενού δημόσιου τομέα και των τραπεζών. Αυτοί το συνδύαζαν την Δευτέρα ή την Παρασκευή για να κάνουν ένα ωραίο τριήμερο.Όλα κυλούσαν ομαλά, τα είχαμε συνηθίσει και αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Ξαφνικά και απρόσμενα, βρεθήκαμε στην δύνη της οικονομικής κρίσης. Καλομαθημένοι τόσα χρόνια στην σπατάλη και στην καλοπέραση, δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Όταν άρχισαν οι πρώτες περικοπές μισθών, συντάξεων και παροχών, τότε το νταηλίκι εφαρμόστηκε σε όλο του το μεγαλείο.
Η παροιμία λέει «αλί στον καλομάθητο, ώσπου να κακομάθει». Μεγάλες συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, γιαουρτώματα πολιτικών, φωτιές, βόμβες Μολότοφ, στάση των πάντων και τότε έκαναν την εμφάνιση τους οι νέες και καλά οργανωμένες δυνάμεις καταστολής. Καμία σχέση με αυτά που γνωρίζαμε στο παρελθόν. Εκεί άρχισε να μειώνεται το νταηλίκι μας. Τελευταία επεισόδια σε δύο Εθνικές εορτές, με τον αποκλεισμό των πολιτών από τους χώρους των επισήμων, ακόμη κι από τον ναό του αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη την ημέρα της εορτής του. Η παρέλαση πλέον από την τηλεόραση. Έγκλειστοι στην πατρίδα μας, σαν παράνομοι μετανάστες, που τους απαγορεύεται η παρουσία και περισσότερο η συμμετοχή τους σε καθιερωμένες εθνικές εορτές, που με νόμο είναι και αργίες, ακριβώς για να υπάρχει συμμετοχή των πολιτών, των ενστόλων και των αρχών της πολιτείας, τηρουμένης της παραδόσεως, της Εθνικής συνείδησης και της μεταφοράς της από την μια γενιά στην επόμενη.
Στο σημείο αυτό, το εθνικό νταηλίκι πέρασε από τους πολίτες στους πολιτικούς και απ’ αυτούς στους εκπροσώπους των δανειστών μας. Φόροι και κόντρα φόροι, χαράτσια, ΦΠΑ, περί μισθών και συντάξεων αναφέρομαι πάρα πάνω. Ανεργία, λουκέτα, αυτοκτονίες, συσσίτια, διάλυση δημόσιας υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης. Αυξήσεις τιμών τροφίμων, καυσίμων, ηλεκτρικής ενέργειας, διαφόρων τελών, δημεύσεις περιουσιών, φυλακίσεις εμπόρων κι επαγγελματιών για χρέη προς το δημόσιο και ότι άλλο μπορεί να σκεφθεί άνθρωπος. Που πηγαίνουν αυτά τα χρήματα που εισπράττουν, αφού για να πληρώσει το κράτος τις υποχρεώσεις του, περιμένει κάθε τόσο την νέα δόση από την ΕΕ σαν το πρεζόνι; Χάσαμε σχεδόν τα πάντα και σε λίγο δεν θα μείνει τίποτα. Οι πολιτικοί μας, κρατούν το καμουτσί σε μας και κλείνουν την μέση, στους άρχοντες της Ευρώπης, της οποίας κεφαλή είναι η Γερμανική πολιτική ηγεσία, με αντάλλαγμα την παραμονή τους στην εξουσία.
Πολλοί δε εξ αυτών είναι υπάκοοι προς τας εντολάς, γιατί τα ονοματάκια τους είναι στα συρτάρια της Siemens από τις γνωστές μίζες. Χάσαμε πολλά, αλ’ αυτό που πονάει πιο πολύ, είναι η απώλεια του μεγάλου πολιτικού της αρχής του 21ου αιώνα Γιωργάκη Παπανδρέου. Παραμένει βουλευτής του Ελληνικού κοινοβουλίου, με άδεια άνευ αποδοχών, ως μόνιμος κάτοικος των ΗΠΑ, που είναι και η γενέτειρά του. Έτσι ο νομός Αχαΐας δεν εκπροσωπείται στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Εδώ ξαφνικά αναθαρρήσαμε, βλέποντας ξανά το νταηλίκι στην πολιτική μας ηγεσία. Μάλιστα σήκωσαν κεφάλι και ζήτησαν τις πολεμικές αποζημιώσεις από τις καταστροφές που προκάλεσαν στην Ελλάδα οι Γερμανοί στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι αλήθεια ή βλέπουμε όνειρο; Να δούμε θα καταφύγουν σε διεθνή δικαστήρια ή είναι μια μεγάλη φωτοβολίδα, που προηγείται νέων δυσβάστακτων φορολογιών; Είναι άσσοι στην επικοινωνιακή πολιτική και με την βοήθεια των μέσων ενημέρωσης μπορούν να περάσουν ότι ψέμα θέλουν.
Απόδειξη οι συχνές δημοσκοπήσεις που πρόθημα δημοσιεύουν οι γνωστοί εκδότες και καναλάρχες. Αν είναι πραγματικές, πρέπει να δεχθούμε πως έχουμε τρελαθεί τελείως ή πως έχουμε πάρει απόφαση για ομαδικές αυτοκτονίες. Ο πρώην υπουργός ή Τσάρος της οικονομίας, όπως συνηθίζεται ν’ αποκαλείται, μας έλεγε πως το 2012 θα βγούμε στις αγορές και φυσικά απ’ το γνωστό τούνελ. Σήμερα είναι υπόδικος για το θέμα της γνωστής λίστας Lagarde. Το ψέμα δίνει και παίρνει. Η δημοκρατία πάει περίπατο, αν και είναι γνωστό ότι με την αλλαγή του συντάγματος που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1985 κατέστησε τον πρόεδρο της δημοκρατίας διακοσμητικό στοιχείο και τους βουλευτές ανδρείκελα, μεταβιβάζοντας όλες τις εξουσίες στον πρωθυπουργό, δηλαδή στον εαυτό του. Εξουσία του ενός ανδρός δεν είναι δημοκρατία. Πολλοί δεν γνωρίζουν τις εξουσίες του πρωθυπουργού και θα υπενθυμίσω μερικές.
Μπορεί να ορίζει εκλογές όποτε θέλει. Μπορεί να κάνει όσα υπουργεία θέλει και να διορίζει υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς, υφυπουργούς, γενικούς γραμματείς, όσους θέλει και να τους παύει ή να τους αλλάζει κατά βούληση. Έτσι παρατηρείται ο μεγάλος αριθμός υπουργείων και υπουργών, που όμοιος δεν υπάρχει ούτε στις ΗΠΑ που είναι μεγάλη χώρα. Το ίδιο κι ο αριθμός των βουλευτών, η ύπαρξη των οποίων είναι για να εκτελούν εντολές, όχι των εκλεκτόρων τους, αλλά του αρχηγού τους, αφού δεν τους επιτρέπεται η ελευθέρα βούληση στις ψηφοφορίες. Ο άνθρωπος ήταν αρχομανής κι έκανε ότι ήθελε. Έκανε μεγάλες γκάφες κυρίως στην εξωτερική και οικονομική πολιτική, αλλά κέρδισε την λατρεία μεγάλου μέρος του λαού με την δημοκοπία και την άγνοια του λαού, στα περί δημοκρατίας. Σαν να μην έφτανε αυτό, ακόμη κι αν δεχθούμε ότι είχε στο DNA του ικανότητες πάνω από τον μέσο όρο του κοινού ανθρώπου, τίποτα δεν λέει ότι αυτά μεταβιβάστηκαν στους απογόνους του.
Κι όμως ο λαός τίμησε με την ψήφο του τον πρωτότοκο υιό του, αν και γνώριζε πως δεν διέθετε κανένα από τα χαρίσματα του πατέρα του. Αυτό ήταν η αυτοκτονία μας, γιατί με τις συμφωνίες και τα μνημόνια που υπέγραψε, χρεώσαμε οικονομικά τις επόμενες γενιές, αν έχει μείνει ακόμη κάτι πολύτιμο στην Ελλάδα. Ο ένας κυβερνήτης, αν είναι έξυπνος, τίμιος, ηθικός και καταλαβαίνει τα κοράκια που τον περιβάλουν, τότε είναι καλός. Είναι όμως δύσκολο να βρεθεί. Αν είναι ανίκανος και βλάξ, τότε είναι καταστροφή. Γι αυτό είναι προτιμότερη η δημοκρατία, που διαθέτει έλεγχο της εξουσίας. Την μειωμένη διανοητική ικανότητα την νιώσαμε στο πετσί μας πρόσφατα και δυστυχώς δεν βλέπω τρόπο να διορθώνονται οι όσες βλακείες έγιναν, εις βάρος της πατρίδας και των πολιτών της. Πολύ φοβούμαι δε, πως δεν βάλαμε μυαλό και είμαστε έτοιμοι για τα ίδια λάθη. Πρέπει να καταλάβουμε πως οι άνθρωποι που μας κυβερνούν δεν έχουν ιδέα από διοίκηση, ή δεν θέλουν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα.
Δηλώνουν πως δεν μπορούν να συλλάβουν την φοροδιαφυγή. Δεν μπορούν ή δεν θέλουν; Και στις δύο περιπτώσεις δεν επιτελούν έργο, άρα δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό είμαστε άξιοι της τύχης μας. Έζησα την Γερμανική κατοχή και παρατηρώ κάτι που επαναλαμβάνεται σήμερα. Είναι η οργανωμένη αγορά χρυσού και κοσμημάτων από τους πολίτες. Διερωτηθήκατε ποιοί και γιατί τα πουλάνε και ποιοί τα αγοράζουν; Δεν μπορεί να πιστεύετε πως τα πωλούν σε καταστήματα και χρυσοχοΐα, γιατί ποιος θα τα αγοράσει; αυτοί που τα πωλούν; Δεν γίνεται. Εκτός Ελλάδος φεύγουν, κάποιοι κερδοσκοπούν από την δυστυχία μας. Αυτούς ο άρχων Βενιζέλους τους ονομάζει «εταίρους». Να δείτε πως θα πάρουν για να μην πώ θ’ αρπάξουν τον χρυσό της Κύπρου, που όπως φαίνεται διαθέτει αποθέματα. Καιρός λοιπόν είναι να ξαναβρούμε το καλώς νοούμενο νταηλίκι μας, όχι αυτό που είχαμε, αλλά αυτό που πρέπει, μήπως και περισώσουμε το μέλλον των επόμενων γενεών, γιατί για το δικό μας δεν θα προλάβουμε.
Να ζητήσουμε την τιμωρία των υπευθύνων για την σημερινή κατάσταση, να ζητήσουμε την επαναφορά των κλεμμένων και να τους βγάλουμε όλους, όχι μόνον απ’ την βουλή, αλλά κι από τα ψηφοδέλτια. Έχουμε ανάγκη από ένα νέο σύνταγμα, σύγχρονο με νέους όρους και κανόνες. Έξω από την βουλή οι υπερήλικες. Από τις εργασίες τους ζητάνε συνταξιοδότηση, στην βουλή τι έχουν να προσφέρουν; Κανείς βουλευτής να μην έχει δικαίωμα να μένει περισσότερο από δύο κοινοβουλευτικές περιόδους. Κανένα τέκνο βουλευτού να μην μπορεί να εκλεγεί αν δεν περάσουν οκτώ χρόνια μετά από την αποχώρηση του πατέρα του. Να γλυτώσουμε από την οικογενειοκρατία. Πρόεδρο της δημοκρατίας με εξουσίες κι όχι ογδοντάρη. Όχι επαγγελματίες πολιτικούς. Συνταξιοδότηση από το ταμείο της εργασίας που είχαν πριν πολιτευθούν, στο οποίο θα πληρώνουν κανονικά τις εισφορές τους. Και πολλά άλλα που να γίνουν με συντακτική εθνοσυνέλευση, για νέο σύνταγμα, με καθηγητές συνταγματολόγους κι αν είναι δυνατόν, αποκλειομένων των σημερινών πολιτικών. Αμέσως μετά εκλογές, για την έγκρισή του από τον λαό.
Αρκετά μακρηγόρησα, κάνετε μου την τιμή να τα σκεφθείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου