Η αλλαγή της αλλαγής.

Όλα τα είχαμε, ένα νέο κόμμα μας έλειπε. Φαίνεται πως κάποιοι κατάλαβαν την έλλειψη και προσπαθούν να καλύψουν το κενό. Η συγκέντρωση των 58 με αρκετούς ξέμπαρκους πολιτικούς και πρώην αποτυχημένους. Ορισμός, το κέντρο, τι άλλο; Στο κέντρο χωράνε όλοι. Κεντροαριστεροί, κεντροδεξιοί και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Το λίγο από εδώ και λίγο από εκεί, μου θυμίζει το «ολίγον έγκυος» Ελληνικές εφευρέσεις και ορισμοί θέσεως κομμάτων, προς εξαπάτηση αφελών ψηφοφόρων. Επίσημη δήλωση θέσεως της κίνησης η κεντροαριστερά, απαραίτητο συμπλήρωμα η προοδευτική. Συμπαθής ό όρος προοδευτικός, σε όλο τον χώρο της αριστεράς.

Η κατεχόμενη Ελλάδα.

Από τις γενιές των δεκαετιών του 30 και του 40 όσοι είναι εν ζωή σήμερα, ξαναζούν μια δεύτερη κατοχή, ή οποία εξελίσσεται, μέχρι να φτάσει την τραγικότητα εκείνης της εποχής. Σήμερα όπως και τότε, δικοί μας άνθρωποι εφαρμόζουν συνθήκες, όχι λιτότητας όπως τις ονομάζουν, αλλά εξαθλίωσης. Η μόνη διαφορά που έχουν οι σημερινοί με τους τότε, είναι πως οι δυνάμεις κατοχής που τους επέβαλαν ήταν στρατιωτικές, ενώ σήμερα είναι οικονομικές. Οι τότε δεν ήταν νόμιμοι, οι τώρα είναι τουλάχιστον νομιμοφανείς. Είναι εκλεγμένοι από οπαδούς και αφελείς ψηφοφόρους. Έχουμε ακόμη μία μερίδα κουτών και ανώριμων οπαδών που κάνουν την εξής σκέψη. Να ψηφίσω αυτόν, για να μην βγεί ο άλλος. Το άκρον άωτον της ηλιθιότητος. Όχι γιατί είναι σωστός, για να μην βγει ο άλλος.