Εκλογές. Εξαπάτηση ψηφοφόρων.

Οι δύο τελευταίες κυβερνήσεις που επέλεξε ο λαός να τον κυβερνήσουν και να τον βγάλουν από το αδιέξοδο, δυστυχώς τον εξαπάτησαν. Μοίρασαν υποσχέσεις και σωτήρια προγράμματα, από τα οποία δεν απέδωσε κανένα. Και οι δύο αρχηγοί θέλησαν να πάρουν την θέση του πρωθυπουργού, να μείνουν στην ιστορία μόνον για τον τίτλο, τον οποίο θα φέρουν στο υπόλοιπο της ζωής τους, με την προσθήκη του τέως. Η κοροϊδία κρατάει τέσσερα ολόκληρα χρόνια και τελειωμό δεν έχει. Η λύση με την οποία προσπάθησαν να διατηρήσουν την εξουσία δεν ήταν για μας, αλλά γι’ αυτούς, τους βουλευτές τους και την κομματική τους πελατεία. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να εξαθλιώσουν τον δύστυχο λαό, με την υπερφορολόγηση, όχι με τις δυνατότητές του κατά το σύνταγμα, αλλά με οριζόντιες περικοπές των μισθών, των συντάξεών, μετατρέποντας την κατοικία του σε πηγή εσόδων κι άρα σε βαριά φορολόγηση. Μας πάγωσαν τους δύο τελευταίους χειμώνες με την στέρηση της θέρμανσης, κι εκεί πάλι με την έξτρα φορολόγηση του πετρελαίου, τάχα για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου, μας άφησαν σε μεγάλο ποσοστό ανέργους, με το κλείσιμο καταστημάτων, βιοτεχνιών και βιομηχανιών, την ανέγερση πολυκατοικιών κι ότι άλλο έδινε εργασία. Διέλυσαν και την αγορά, με την έλλειψη αγοραστικής ικανότητας των καταναλωτών.

Τώρα μας στερούν την περίθαλψη κι έχουμε συνέχεια. Συγκεκριμένα με το τελευταίο, γίνεται οικονομία στο υπουργείο υγείας, που λόγω της απεργίας των ιατρών πρωτοβάθμιας υγείας, δεν πληρώνει μισθούς. Μας στέλνει και στα ιατρεία τους, μας επιβαρύνει έστω με την μικρή αμοιβή των 20 €, μας περνάει στα γενόσημα φάρμακα, αυξάνει το ποσόν συμμετοχής και βάζει πλαφόν ποσού αξίας των συνταγογραφήσεων, για να περιορίσει τους γιατρούς, επεμβαίνοντας και στην άσκηση της επιστημονικής τους γνώσης. Παρ’ όλ’ αυτά ο λαός έχει χαζέψει, δεν αντιδρά με τίποτα. Σίγουρα έχουμε γίνει πειραματόζωα (για να μην πω φυτά) για τους πλούσιους λαούς της Ευρώπης κι ενός νέου τρόπου διακυβέρνησης των άλλων λαών, για να γνωρίζουν οι δοκιμαστές, επιτυχίες και αποτυχίες εφαρμογής παρόμοιων προγραμμάτων, όταν αυτά τους χρειαστούν. 

Οι πολιτικοί συνεχίζουν τον ίδιο τρόπο διοίκησης, άλλωστε δεν γνωρίζουν άλλον, γιατί αυτόν έχουν διδαχθεί στα κομματικά εργαστήρια και οι κληρονόμοι της βουλευτικής έδρας, από την διδαχή του πατέρα τους. Σ’ αυτό, η ευθύνη είναι δική μας, το έχω γράψει επανειλημμένως μα κανείς δεν ακούει. 

Μας λένε πως ο λαός πρέπει να ενημερώνεται γιατί είναι πλέον ώριμος. Ουδέν αναληθέστερον και πιο ανακριβές. Καμία ωριμότης και καμία γνώση στα περί δημοκρατίας, δικαιωμάτων αλλά και υποχρεώσεων. Ο λαός είναι οπαδοποιημένος, φορά παρωπίδες και παραμένει στα παλαιά συστήματα, δηλαδή δεξιάς, αριστεράς, κεντροδεξιάς, κεντροαριστεράς και ότι άλλο έχει ανάγκη από τροχονόμο για να τον οδηγήσει. Τον ρόλο του τροχονόμου ασκεί η τηλεόραση, που όπου κι αν τον οδηγήσει στο ίδιο επιθυμητό για τους πολιτικούς και για τους νταβατζήδες μέρος θα τον πάει. Έχουμε ένα μαντρί με πολλές εισόδους. Το δικαίωμα του πολίτη περιορίζεται στην επιλογή της εισόδου. Το αποτέλεσμα είναι ίδιο, απ’ όπου και να μπείς μέσα στο ίδιο μαντρί καταλήγεις. Απλώς παίρνεις τον τίτλο του δημοκράτη, του προοδευτικού, του κομουνιστή, του φασίστα κι ότι άλλο έχεις επιθυμία, για να σου λένε μετά ότι η επιλογή ήταν δική σου και ανάλογα να πορεύεσαι. 

Τώρα γιατί λέω για την τηλεόραση. Είναι το εκκολαπτήριο παραγωγής οπαδών ψηφοφόρων κι όχι μέσον ενημέρωσης. Αυτός είναι ο λόγος που οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της σημερινής, μπουκώνουν με χρήμα του ιδιόκτητες των καναλιών, οι οποίοι κατά «σύμπτωση» μπορεί να είναι και εργολάβοι μεγάλων δημοσίων έργων. “Εν αρχή εποίησαν την Dizea” θα θυμόσαστε την διαφήμιση. (Με έναν απλό αποκωδικοποιητή και χωρίς συνδρομή). Αυτό το χωρίς συνδρομή δεν μου πήγε καλά. Η εταιρία αυτή είναι έργο των μεγάλων καναλαρχών με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Πριν απ’ αυτό κάθε κανάλι είχε δικές του κεραίες εκπομπής, τι τους έκανε να φτιάξουν την Dizea ; 

Η εν λόγω εταιρία γέμισε την χώρα με κεραίες και σταθμούς μετάδοσης. Τίποτα το πονηρό. Όταν το έργο πλησίαζε στο τέλος του ο Σαμαράς έκλεισε αιφνιδιαστικά την ΕΡΤ ραδιοφωνία και τηλεόραση.

Στην συνέχεια χάρισε στα μεγάλα κανάλια τις συχνότητες. Πολλά χρήματα, αλλού πληρώνονται ακριβά. Λέτε να το έκανε από κουβαρνταδοσύνη; Θεός φυλάξει, συναλλαγή θα έγινε. Στην συνέχεια στις 30 Ιανουαρίου το 2014 προκηρύχθηκε διαγωνισμός και μόνον η Dizea έδωσε προσφορά, η ΕΡΤ δεν συμμετείχε, είναι κλειστή. Πήρε όλες τις συχνότητες με το ευτελές ποσόν των 18 εκατομμυρίων για εκμετάλλευση 15 ετών. Μήπως το ακούσατε ή το διαβάσατε πουθενά; Όχι, αυτό έλειπε να μας ενημερώσουν, κάπου εκεί είναι η φάκα, εμείς είδαμε το τυρί και τρέξαμε, άλλοι να πάρουν αποκωδικοποιητές κι άλλοι δέκτες νέας τεχνολογίας να κινηθεί και η αγορά. 

Η νέα εταιρία από τις 30 έως 40 συχνότητες θα εισπράττει 30-40 εκατ. τον χρόνο ενώ πλήρωσε για την αγορά μόνο 18 για 15 χρόνια, αυτές είναι business όχι παίζουμε, νομίζετε πως έχει αλλάξει τίποτα στο πολιτικό μας σύστημα; Και η ΕΡΤ τι έγινε; Της πήραν την μπουκιά από το στόμα. Πρώτη φορά που δεν μετέδωσε ζωντανά τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες, μόνο τα βράδια έδωσε καλλιτεχνικό πατινάζ. Φτώχια καταραμένη. Τώρα περιμένουμε την νέα, όμως χωρίς προικιά. Και το νέο της όνομα ΝΕΡΙΤ δεν μου αρέσει καθόλου, μοιάζει σαν ονομασία ενός νέου απορρυπαντικού, να δούμε πως θα το χωνέψουμε. Αυτό που μου έχει μείνει είναι το «χωρίς συνδρομή» ίσως; δεν ξέρω, αλλά εκτός από την συνδρομή για την ΝΕΡΙΤ μας ετοιμάζουν ακόμη ένα νέο κουστούμι, για την Dizea. Έχουμε εθισθεί σε έκτακτα τέλη. 

Και τώρα πλησιάζουν εκλογές, το ψωμί μας, ο κυρίαρχος λαός στην ώρα του. Πολλοί θα πουν δεν την ξαναπαθαίνουμε. Αμ δε! Πάλι τα ίδια λάθη θα κάνουμε. Αφού εμπιστευθήκαμε για σωτήρες αυτούς που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση, τώρα θα βάλουμε μυαλό; Η πρώτη ενέργεια της κυβέρνησης ήταν η παρέμβαση στον εκλογικό νόμο για την εκλογή Ευρωβουλευτών. Θα βγαίνουν με σταυρό προτίμησης. Η δικαιολογία είναι πως θα επιλέξει ο ψηφοφόρος τους εκλεκτούς. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται δημοκρατικό. Δεν είναι όμως έτσι, εδώ θα παίξει ρόλο η τηλεόραση. Κάθε μέρα καλούν στις πρωινές και βραδινές εκπομπές μεγάλης τηλεθέασης, πολιτικούς κατ επιλογή των καναλαρχών και της γραμμής των δύο κυβερνητικών κομμάτων. Όποιον θέλουν προβάλουν κι όποιον θέλουν εξαφανίζουν. Παράδειγμα. Πόσον καιρό έχετε να δείτε την κ. Μπακογιάννη και τον Καραντζαφέρη στα κανάλια. Έτσι οι γνωστοί στο κοινό θα έχουν προβάδισμα στις εκλογές, οι άγνωστοι σε ένα ψηφοδέλτιο με 42 ονόματα που είναι οι Ευρωβουλευτές, ποιος θα έχει την υπομονή να ψάξει; Αυτή είναι η αντιπαροχή των καναλαρχών, για την διανομή των συχνοτήτων. 

Δεύτερον για να δείτε πως τίποτα δεν αλλάζει στις συνήθειές μας, πολιτών και πολιτικών. Επιμένουν τα κόμματα να δίνουν χρίσμα στους υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες. Δηλαδή μας λένε πως δεν είμαστε ικανοί να επιλέξουμε και πως πρέπει να είναι κομματικός ο υποψήφιος. 

Στις Ευρωεκλογές ξέρουμε, στις δημοτικές δεν ξέρουμε; Υποβίβαση της νοημοσύνης μας και καλά μας κάνουν, αφού θα υπακούσουμε στα κελεύσματά τους, δεν είναι η πρώτη φορά. Στον ΣΥΡΙΖΑ τρώγονται για την επιλογή υποψηφίων. Πρέπει να ψάξουν το πολιτικό παρελθόν τους, τις δηλώσεις τους κι αν αριστεροφέρνουν. Στην κυβερνητική παράταξη ασχολούνται με τις θρησκευτικές θέσεις του κ. Τσίπρα. Δηλαδή οι μεν ψάχνουν τα πολιτικά φρονήματα, οι δε με τα θρησκευτικά. Αυτά είναι τα προσόντα των υποψηφίων. Από εκεί και πέρα θα αναλάβουν την προβολή τους οι τηλεοπτικοί αστέρες, ειδικοί στο να κάνουν το μαύρο άσπρο και το αντίθετο. Στο τέλος θα κληθούμε εμείς να νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας αυτό που έχει προαποφασιστεί, όπως πάντα. Επειδή μπορεί να συμβούν απρόοπτα, αν το αποτέλεσμα ευνοεί τα κόμματα, θα το θεωρήσουν πολιτική νίκη. Αν χάσουν θα πουν πως οι εκλογές είναι δημοτικές κι όχι βουλευτικές. Για τις Ευρωεκλογές δεν γνωρίζω, μα είναι σίγουρο πως κάτι θα βρούν. Ο προεκλογικός αγώνας θα είναι βρώμικος με μπόλικη λάσπη, απ’ όλες τις πλευρές. 

Και τέλος πρέπει να τονίσουμε, ειδικώς στους Ευρωπαίους εταίρους μας, πως είμαστε ένας λαός ειρηνικός, υπάκουος, υπομονετικός και νομοταγής. Μπορεί να υποφέρουμε και να διαφωνούμε με τις φοροεπιδρομές της κυβέρνησης, με την φτώχια, την ανεργία και τα χαράτσια, αλλά μέχρι εκεί. Δεν φερόμαστε σαν τους γείτονες Τούρκους, τους Ουκρανούς, τους Αιγυπτίους, και τους κατοίκους της νοτίου Αμερικής που ξεσηκώνονται όταν έχουν προβλήματα με τις κυβερνήσεις τους και χτυπιόνται αλύπητα με τα όργανα της τάξεως, καίνε και ρημάζουν τα πάντα διεκδικώντας τα αιτήματά τους μέχρι να τα πάρουν. Όχι εμείς αν έχουμε παράπονο θα το δείξουμε στις επόμενες εκλογές. Δεν είναι πως δεν μπορούμε να κάνουμε τια ίδια, είναι γνωστό άλλωστε το χιλιοειπωμένο, «του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει» αλλά μας συγκρατεί ο ραγιαδισμός και η νομιμοφροσύνη. Είναι καιρός ν’ αφήσουμε τον καναπέ. Εμπρός λοιπόν οι εκλογές είναι κοντά. Επιλέξατε.